Is het zo dat de kinderen van vandaag niet naar hun ouders luisteren en meer opstandig en negatief gedrag laten zien? En zo ja, zijn het dan de kinderen die anders zijn of is het ouderschap veranderd ten opzichte van vroeger?
Als je er goed over nadenkt en terugkijkt, dan blijkt dat het ouderschap is veranderd. Kinderen zijn nog nooit zo betrokken geweest en nooit eerder werden hun gevoelens zo gehoord en overwogen. Nog nooit hebben we onze kinderen zoveel ruimte gegeven om zichzelf te zijn. Dat is geweldig en sommige momenten ook lastig.
Als ouder wil je dat je kind gelukkig is. Je wilt niet dat je kind bang voor je is. Je werkt hard om je kind niet teleur te stellen. Je wilt dat je kind gelukkig is met jou.
Complete gehoorzaamheid kan alleen worden bereikt door angst en afstand. En ook al ging het op verschillende manieren, dit was wat het ouderschap generaties terug inhield. En in de tijd van tegenwoordig hebben we dat veranderd, om zo meer betrokken te zijn bij onze kinderen en meer verbinding te hebben. En om er voor je kind te zijn en met je kind te zijn.
Het ouderschap van tegenwoordig kan verwarrend zijn
Wij veranderden het systeem, maar misschien begrepen we niet helemaal wat dit betekende. Je wilt dat je kind zich gerespecteerd en bekrachtigd voelt, daarom moedig je ze aan om zichzelf te uiten en keuzes te maken, maar tegelijkertijd verwacht je gehoorzaamheid en het liefst ook de eerste keer dat je het vraagt. Dit geeft veel tegenstrijdigheid en verwarring. Je hebt je kind een stem gegeven, maar jij wilt bepalen hoe en wanneer ze die mogen gebruiken. En dit geeft frustraties in gezinnen. Je kind laat meer respectloos en opstandig gedrag zien. De vraag staat centraal wie de leiding heeft over wat, wanneer en waarom. En dit schommelt van kinderen naar ouders en weer terug naar kinderen. Dit is vaak onduidelijk en creëert onbewust chaos.
Het ouderschap van vandaag kan goed werken, maar het kan dus soms ook verwarring geven. Het systeem van vandaag, betekent, dat jij als ouder niet in de rol bent van een dreiging voor jouw kinderen. Maar in de rol van sterk en positief leiderschap. En dat betekent dat we sommige situaties anders moeten formuleren, zoals deze. Van “Waarom luister je niet naar me?” naar “We moeten leren beter samen te werken”. Samen te werken en soms gewoon ergens aan te voldoen.
5 tips die helpen om het negatieve gedrag van je kind om te zetten naar positief gedrag
In dit artikel delen we 5 manieren met je die jou helpen om daar te komen:
- Formuleer je ‘ja en nee’ vragen anders.
Kijk eens terug op een dag hoeveel ‘ja en nee’ vragen je stelt. “Wil je je schoenen aantrekken?”, “Zullen we aan tafel gaan om te eten?”, “Kom je naar binnen?”, “Wil je dat even opruimen?”. Al deze vragen geven je kinderen de ruimte om te antwoorden: “ja of nee”. En ja, we weten, dat doe je om respectvol en vriendelijk te zijn en om je kinderen een stem te geven. Maar eerlijk? Je verwacht dat ze het met je eens zijn. En als ze dat niet zijn, ben je verrast, of teleurgesteld en verwacht je alsnog dat ze doen wat je vraagt. Dus als het geen vraag is die ze moeten beantwoorden, stel de vraag dan niet. En ook dan kun nog steeds respectvol zijn, “Het is bijna opruimtijd” of “We gaan aan tafel om te eten” of “Het is tijd om naar binnen te gaan.”
- Maak kinderen bewust van alle keuzes die ze al zelf mogen maken.
Wijs je kinderen er op dat ze elke dag keuzes mogen maken, zodat ze herkennen welke kracht en invloed te ze hebben: met welke knuffel ze slapen, met welk speelgoed ze spelen, wat ze wel of niet willen vertellen of willen vragen. Gewoon om dat ze dat zelf willen en hier zelf invloed op hebben. Benoem dit naar ze. Dit besef draagt bij aan hun gevoel van eigenwaarde.
- Jij hebt de regie en je geeft je kind ruimte binnen deze kaders.
Wat bepaal jij als ouder en waar heeft je kind ook wat over te zeggen? Grote, lange termijn beslissingen zijn voor jou als ouders. Jij creëert de kaders en grenzen. Laat je kind ervaren en maak hen duidelijk welke beslissingen ze daarbinnen mogen maken. En natuurlijk is dat afhankelijk van hun leeftijd, van de situatie en welke vaardigheden ze al bezitten.
Jij bepaalt bijvoorbeeld wat er gegeten wordt en je kind mag bepalen hoeveel het eet en of ze het lekker vinden of niet. Of jij bepaalt uit welke kledingstukken je kind mag kiezen en je kind bepaalt uiteindelijk welke hij of zij aan doet. Of jij bepaalt dat je kind tv mag kijken en je kind mag het programma uitkiezen. Wanneer jij bijvoorbeeld bepaalt dat het bedtijd is, dan kan het zo zijn dat je kind het hier niet mee eens is. Je kind is misschien verdrietig of gefrustreerd. Dat verandert jouw beslissing niet. Je kind mag er bijvoorbeeld wel voor kiezen wie hem of haar op bed legt of welk boek het nog wil lezen.
- Wat moet er gebeuren en wat mag er gebeuren?
Sommige dingen moeten nu eenmaal gebeuren: haren wassen, naar school, tanden poetsen, aankleden. En andere dingen, is wat je kind wilt: gamen, spelen, sporten. Probeer een balans te hebben tussen wat ze moeten en wat ze willen. En bespreek soms eens met je kind het verschil.
Wat kinderen moeten, voelt als een enorme last. En wat ze willen voelt als vrijheid. Je kunt je kind leren zich verantwoordelijk te voelen voor dingen die ‘moeten’ en ook laten ervaren dat wat ‘moet’ ze soms eigenlijk ook wel ‘willen.’ Het kan ook goed voelen dat dat je kind iets heeft gedaan wat moest, terwijl je kind het vooraf niet wilde.
Vraag je kind daarom eens van tijd tot tijd. “Moet je altijd je tanden poetsen, je spullen opruimen, naar school, of wil je dit soms ook”?
Hoe meer verantwoordelijkheden je kunt verschuiven van het moet naar ‘ik wil’, hoe fijner je je voelt wanneer je ze doet.
- Zoek contact met je kind
Loop naar je kind toe als je iets van ze wilt, zoek (oog)contact en vertel wat er moet gebeuren. Blijf kalm en wees duidelijk. Herinner je kind dat we hier ‘samen werken’, zelfs als we het er niet mee eens zijn of dat ze niet degene zijn die er over mogen bepalen. Je kind mag van een beslissing balen, maar dat neemt niet weg dat het soms wel moet gebeuren.
Je wilt dat je kind zich zelfverzekerd en zelfredzaam voelt.
Er zijn geen magische trucs om je kinderen op commando te laten luisteren. Uiteindelijk wil je ook niet dat je kinderen kleine robotjes zijn, maar onafhankelijke zelfverzekerde en vrije onafhankelijke denkers. Je kind mag laten weten wat hij van dingen vindt en voelt. En jij hebt de leiding over alles waar je kind nog geen leiding over kan hebben.
Het is dus zoeken naar een combinatie van grenzen bieden en sensitief en in verbinding blijven. Dit is zeker niet altijd makkelijk en soms een grote uitdaging. Maar het is zeker mogelijk, ook voor jou! Wanneer je deelneemt aan onze gratis en live training, dan delen we 4 eye-openers met jou, waardoor je negatieve patronen gaat doorbreken en je kinderen weer naar je gaan luisteren. Klik hier om je aan te melden.
